Ik ben een slavendrijver. Tenminste zo ben ik ooit genoemd door een kennis. Mijn kinderen moeten namelijk mee helpen in huis, dit doen ze al vanaf jong af aan.
Ik vind het belangrijk dat ze leren wat er allemaal omgaat in een huishouden draaien, en helpen.
Even een lijstje wat ik wil dat ze proberen. Dit hoeft niet allemaal elke dag. Maar het zijn taakjes die ze regelmatig krijgen.
– zoveel mogelijk hun eigen bed opmaken. Netjes rechttrekken en knuffels mooi neerzetten.
– kleding netjes in de was (ik heb geen idee waarom de grond in de kamers veel aantrekkelijker is)
– zoveel mogelijk eigen broodjes smeren en broodtrommels voor school maken. (ik loop het altijd even na en prijs ze dan om hun keuzes)
– helpen met de was opvouwen
– tafels afnemen
– helpen stofzuigen
– tafel dekken en afruimen
– Uiteraard zoveel mogelijk eigen speelgoed en rommel in de huiskamer opruimen.
Het mooie is dat mijn meiden dit ook allemaal doen tussendoor. Ze zijn het gewend. Als ik in de keuken bezig ben vragen ze soms of ze mogen helpen met kastjes afnemen, helemaal prima. Dan krijgen ze een sponsje en een doek, ga je goddelijke gang.
Bepaalde taken doen ze al vanaf een jaar of 5, zoals het bed proberen op te maken en netjes te houden.
Soms leg ik een briefje neer op de tafel met de taken van de dag en een euro teken naast een taakje. Als ze dan uit zichzelf dat taakje doen en laten zien krijgen ze een muntje voor hun spaarpot per taakje. Als ze niets doen, doe ik het zelf en krijgen ze dus niets extra’s.
Dit is puur gericht dat ze zelf opmerken dat er iets moet gebeuren en het ook maar meteen doen.
Soms heb ik haast en dan is het gewoon, nu even dit doen en dat doen. Daarna lekker spelen of kleuren. Dan krijgen ze er niets voor.
Uiteraard hebben we dan nog de eigen slaapkamers. Jongens ik staak als moeder ermee. Ik weiger nog elke week die kamers na te lopen. Ik heb gezegd dat ik 1 maal per maand nog even help maar dat is het.
Ik ben dan twee uur bezig geweest met zo’n kinderkamer en drie dagen later kun je bijna niet meer staan! NOPE, ik staak. Zoek het uit. Dus het ontploft een maand en ondertussen elke week roep ik weer “kamers doen” met veel gedram.
Ik weet überhaupt niet wat het is. Was opvouwen, stofzuigen, afnemen….prima. Eigen kamer mooi houden….”deze optie wordt niet ondersteund”
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de hoeveelheid zooi. HOE DAN?
- Hoe krijg je ieder dopje van iedere stift in een andere uithoek van de kamer? Verstop je een katapult in de kamer? Mama koopt wel weer nieuwe stiften.
- Waarom moet je die sticker zonder plak nog bewaren?
- Luister schat, ik hou van je maar waarom heb je tientallen snoep papiertjes onder je bed en WAAROM gooi je dat niet gewoon weg???
- Oh kijk hier, dit poppetje is al een arm kwijt, die kan meteen weg! Oh die is speciaal zeg je….mooi….*zet poppetje weer terug*
- Waarom ligt de schaar van mama nou weer in deze kamer?
- Jongens ben ik hier nu alleen bezig??
- BOEKEN IN DE BOEKENKAST EN NIET OP DE GROND!
- Was dit huiswerk?
ARGGGGG…
Dit is dan ook de reden dat als ik al die kamer inga ik het doe zonder kinderen en met een grote vuilniszak.
Daarnaast laat ik de meiden eens in de zoveel tijd, vaak 2 keer per jaar hun kamers ingaan en moeten ze speelgoed waar ze niet meer mee spelen in een doos doen. Deze doos zoek ik uit en mooi speelgoed geven we weg aan kinderen die het wel waarderen of kindjes die verder bijna niets hebben.
Dit werkt als een speer want vorig jaar kreeg mijn jongste lemming die toen 6 jaar werd een nieuwe “my little pony”. Deze had ze al. Haar idee was om de compleet nieuwe dus maar weg te geven aan een kindje die niets had. Dit hebben we dan ook gedaan.
Ze wilde hem niet ruilen, niet de nieuwe houden en de oude weg doen, maar de nieuwe heeft ze zelf aan een ander kindje met kerst gegeven die niet zoveel had. Het mooiste? Ze was zelf enorm blij dat ze een kindje kon laten lachen. Ze was trots op zichzelf en dat moedig ik enorm aan.
Ondanks dat ze hun slaapkamers onmogelijk netjes kunnen houden ben ik toch trots op die meiden.
Voila, mijn manier van de kinderen en beetje zelfstandigheid en verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen in ons huishouden.
PS Ik ga niet beamen dat ik met de vuilniszak wederom op mijn moeder lijk want dat is teveel van het goede voor mij voor 1 maand.
Reacties zijn gesloten.