Het is mij wat jongens. Ben je lekker bezig met een blog schema besluit je jongste lemming haar pols te breken.
Ze struikelde na gymles (jazeker) over de gymtas van haar beste vriendin.
Dit hield voor mij een aantal dingen in…
- Weg bed, hoi bank.
Mijn dochter heeft een hoogslaper. Beide dochters trouwens. Dit betekende voor mij dat ik op de bank mocht slapen. Ze kwam namelijk haar hoogslaper niet in met een spalk.
Ik kan je vertellen dat dit mij na een week behoorlijk opbrak. Ik werd stijf wakker, sliep slecht en functioneerde niet helemaal meer naar behoren.
Ook had ze de eerste nachten veel pijn wat inhield dat ik standaard tussen een en drie uur ‘s nachts eruit mocht om te troosten.
Voor de mensen die zich afvragen “Waarom ga je er niet naast liggen”
- Ik was bang om haar wakker te maken als ze eindelijk sliep.
- Ik was bang om in mijn slaap tegen haar arm aan te komen omdat ik veel beweeg tijdens mijn slaap.
Vandaar ook mijn afwezigheid op bijvoorbeeld mijn blog. Ik was al lang blij dat ik gewoon kon werken (stijf met een pijnlijke nek en rug) en na het werk nog een (hele simpele) maaltijd op tafel kon zetten.
Ik had ondertussen al afgesproken met mijn ouders dat er voor een eventuele tweede week een logeerbed in haar kamer zou komen. Ik zou dit niet nog een tweede week aangekund hebben zonder ziek te worden.
- Je kind is ineens weer klein
Helaas is de kleine lemming niet linkshandig dus de eerste paar dagen was alles een drama. Zelfs een papiertje op de wc afscheuren deed teveel zeer en behoorde niet tot de mogelijkheden.
Ik moet eerlijk zijn dat het wel heel sneu was om zo’n zelfstandige dame in te zien storten. Ze trachtte bij thuiskomst een stukje te schrijven want “ik kan prima alles doen op school hoor” Om daarna een paar uur te huilen van de pijn.
Herken je het moment van “was je nog maar even klein”
NEE.
Je wilt het niet. Het is fijn dat ze zelfstandig zijn, opgroeien en dingen doen.
Je kind bij alles opnieuw assisteren vergt veel geduld als ze een duidelijke mening over zaken hebben.
Daarnaast is het naar om te zien hoe frustrerend het voor haarzelf is dat ze niet in staat is bepaalde dingen te doen.
Gelukkig besloot Konijn (heilig verklaarde knuffel) solidair mee te lijden. Dat scheelde aanzienlijk.
- Je hebt nooit de goede EHBO zooi in huis als het moet
Ik ben blij dat de meiden ondertussen een normale paracetamol kunnen slikken want ik greep overal aan mis de eerste dag. Gelukkig had ik nog 2 paracetamol liggen.
Zelf slik ik namelijk alleen bij pijn advil of ibuprofen en dat mogen de kinders dan weer niet.
Meteen de volgende dag de kinder smelttabletten gehaald van Roter. (en misschien ook wel hele stoere pleisters met dierenprint) Nu ben ik weer klaar voor allerlei kinder pijntjes.
- Mama!
MAMA, MAAAMMAAAAAA. Ik kan het even niet meer horen.
“mama wil je helpen met mijn broek goed te doen” “mama mijn arm doet zeer” “mama mag ik een slokje water” “mama ze steekt haar tong uit”
Dan heb je de eerste stil…
“mama waarom krijgt ze een cadeautje” “mama waarom moet ik wel zelf mijn brood smeren” “mama ik wil ook in jouw bed” ” mama dit is niet eerlijk!” “mama ik wil ook een zak om mijn arm met douchen”
Mama staakt de komende week.
Op dit soort momenten mis ik een “papa” die even kan helpen of dingen kan overnemen als ik neerplof.
- Haasten
Kindlief kon natuurlijk niets meer zelf. Zichzelf niet aankleden, niet naar school fietsen en dus hopla weer achterop, geen broodje smeren.
Na die gebroken nacht, in de ochtend als een speer ertegen aan om daarna weer naar je werk te gaan.
En natuurlijk ga je niet je wekker nog eerder zetten als je al beroerd slaapt. De meiden zijn dan ook eens te laat gekomen omdat ik gewoon een dag door mijn wekker sliep.
Gelukkig is ze nu spalk af en heeft ze stoer regenboog gips!
Ik heb vannacht heerlijk in mijn eigen bedje geslapen. Ik fladderde vandaag dan ook door de werkdag. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik verliefd ben op mijn bed. Ik heb een heerlijk bed.
Ze kan weer van alles, kleed zichzelf weer aan, smeert haar broodje, neemt alleen nog een pijnstiller voor het slapen en slaapt de hele nacht door. Ze functioneert weer naar behoren.
We made it through.
Tien Februari mag het gips eraf en hopelijk is dan haar bot genezen en hebben we ons eerste gebroken kinderbot overleefd in dit gezin.
Van de site is niet veel gekomen maar dat pak ik nu weer een beetje op. Ik slaap eerst wat bij, neem weer een nieuwe game op van de week en woensdag staat er voor jullie weer een nieuw kringloop avontuur online en vrijdag kun je zelfs een boek review verwachten. BAM.
Reacties zijn gesloten.