Hoe gaat het nu met mij? Een vraag die ik iedere dag krijg. Eerlijk? Een stuk beter. Ik begin weer die sterke vrouw te worden die ik was.
Uiteraard zijn er momenten van verdriet. Vandaag had ik het even zwaar. Ik zag een gelukkige foto van Jelle en mij samen en ruimde de lieve brieven, vol beloftes op.

Sometimes it’s ok not to be ok. Ik had nooit gedacht dat ik iemand toe kon laten mij zo te zien. Dit hoort erbij. Tranen om een verlies. Verdriet.
Ik ben wijzer geworden. Ik heb een deel pijn achter mij gelaten. Ik weet hoe ik nu tegen de liefde aan kijk. Ik weet wat ik wil. Wat belangrijk is voor mij.
Drie weken jezelf dwingen om een spiegel voor te houden. Dwingen om je verdriet onder ogen te zien. Alleen zijn. Veranderd iemand.
Lees “Een maand verder” verder