Niet hoe alles zou moeten gaan maar wel hoe het leven nu loopt. Mijn eat, sleep, pray moment.
Wat, hoe en waarom?
Ik zat thuis en verdronk in verdriet. Het is niet enorm gezond om niet te eten, te leven op een uurtje slaap, misschien twee en onder een deken te huilen.
Ps. Goed moment om er even in te gooien dat de mini mensjes bij hun vader vakantie vieren. Het enige voordeel in alles wat er nu aan de hand is. Ze zien mij niet op deze manier.
De nachten zijn het ergst. Whiskey en afleiding helpt maar het blijft destructief gedrag. Dat is niet acceptabel.
Al moet ik wel zeggen dat ik diverse Lego nano poppetjes in elkaar heb geflanst zonder ze de kamer door te smijten. Dat is iets!
En deze pokebol en Caterpie zijn al 200 stukjes. Je zou het niet zeggen maar “True story”
De sterke vrouw diep van binnen kijkt zo intens hatelijk op mij neer nu. Ik mag mijzelf op dit moment totaal niet. Sterker nog Ik herken mijzelf niet eens terug in dit gedrag. Normaal is het jezelf van de grond rapen, afstoffen en doorgaan. Lesje rijker. Ik kan best hard zijn.
Na de zoveelste ochtend brullende onder de dekens had ik een openbaring.
1. Ik moet shoppen. (Ik blijf een vrouw )
2. Ik moet eruit.
Dus heb ik gekeken bij diverse aanbiedingen van hotels in Nederland en de eerste met een Spa arrangement erbij geboekt.
Het is tijd om mijzelf te herpakken. Mijzelf weer een beetje aardig te vinden.
Ik neem het mijzelf namelijk kwalijk dat hij weg is. Ik was niet goed genoeg.
Nu weet ik potjeknor heus wel dat ik hartstikke leuk ben! En toch knaagt dit als ik niet kan slapen. “Wat als”
Wat als ik wel mijn rijbewijs al had gehad? Wat als ik knapper was geweest? Wat als ik niets had gevraagd toen hem wat dwars zat, hadden we dan wel vakantie gehad, had hij dan het wel ingezien, had hij het dan niet uitgemaakt? Wat als ik slanker was? Wat als hij nu gewoon het had geprobeerd? Wat als ik die kans had gekregen?
Ga maar door. Het zuigt. Ik wil daarmee klaar zijn. Het is iets waarvan ik weet dat het niet goed is, en het is niet mij. Ik ben normaal sterker dat dit.
Dus ik heb een missie..
1. Even ergens anders zijn dan je huis na twee weken huilen en destructief gedrag. Je hebt vakantie, DOE IETS
2. Ga dit alleen doen. Dat is een ervaring erbij. Je eerste keer alleen weg. Groei.
3. Geen paniekaanvallen. Je bent beter dan dat. Laat die sterke vrouw terug komen.
4. Je moet jezelf een dag in de watten laten leggen. Doe eens lief joh..massage, wimpers verven, kleertjes.
5. Schrijf alles van je af, probeer dingen die je niet kunt veranderen los te laten. Het leven komt zoals het komt.
Duidelijk toch?
En dan beland je op rare plekken kan ik zeggen. Voor mij was dat in Mill te Noord Brabant.
Mam besloot mij veilig af te leveren (heel aardig natuurlijk) want dit is de eerste keer dat ik alleen naar een hotel ging. Yup je hoort het goed.
Ik ben 32 lentes jong en ik ben nog nooit alleen op vakantie geweest. Vakantie gebruiken we hier even losjes. Het is een dag of drie.
We zijn eerst wat kringloopjes afgeweest in Den Bosch en daar ben ik goed geslaagd. Hierover meer als ik thuis ben. Al kun je op Instagram al wat zien.
En vervolgens na wat eten met mam stond ik alleen in een kamer.
Ten eerste. De humor van het hotel. Ik boek iets en kijk niet heel veel verder. Blijk ik te zitten in een “City resort” met als catchfrase “Your Healthy Escape”
Mooi! Perfect voor mijn Bourgondische ziel.
Ik ging meer voor de Brabantse nachten zijn lang vibe maar die is hier niet te vinden. De enige kroeg is niet eens open op de dagen dat ik hier ben!
Ten tweede heb ik een mooie kamer. Met een bonus.
Het grootste bed waarin ik ooit heb gelegen. Ik ben 160 centimeter pure hobbit. Ik kon drie keer omrollen.
Ik moet serieus kiezen of ik horizontaal of verticaal ga liggen. Het is zeesterren als een baas geworden uiteraard.
Alleen dan komt er een vervelend moment. Ik ben alleen. Ik lig in dit enorme bizarre bed als een zeester en ik kan het niet delen. Dat is even naar. Ik kan niet foto’s appen en zeggen “kijk eens waar ik ben beland joh!” Nou.. wel naar vrienden maar niet naar hem.
Mijn inner zeester had zoiets van…
Alleen ik was het er niet mee eens. Ik ga potjeknor niet betalen om in een hotelkamer in het land van Houdoe te brullen in een bizar groot bed!
Ik heb grenzen.
Ik ben dus naar beneden gestampt en heb mijzelf in het zwembad gegooid. Baantjes trekken als een hysterisch eendje. Alleen. Prima! Echt top. Lekker warm en al die onmacht omzetten in positief gedrag.
Dat ging prima totdat een stelletje besloot zichzelf in het bad te vleien en een flikflooi sessie te houden naast mij. Nope.
Gelukkig zat er veel chloor in het water waardoor ik eruit zag als een of andere boze Ursula inclusief uitgelopen mascara en rode ogen. Dus de kleine zeemeermin en prins Eric waren redelijk snel exit. Victory.
Na nog wat baantjes heb ik daarna mijn stuff gepakt en ben terug gegaan naar mijn kamer. Na een warme douche besloot ik dan maar een boek erbij te pakken met een maskertje.
Het is nog steeds enorm stil, het is nog steeds raar maar de behoefte om onder de dekens te huilen is iets minder. It’s something.
Dag twee gaat hopelijk iets beter. Er is een Spa dag en ik kan midgetgolfen. Alleen. Yup. I said it. Niets triester dan dat.
Welkom bij het leven van deze 32 jarige in een crisis alleen op “vakantie”
Reacties zijn gesloten.