Mijn manier van omgaan met een heftige situatie is mijn omgeving veranderen.
Dat klinkt misschien vreemd maar er zit een logica achter.
Lemme explain.
Overal waar ik kijk zie ik hem, of dingen die we samen kochten. Hoe hij op mijn bank lag, hoe we samen een whiskey dronken.
Ik zie je al denken “gisteren had je het nog over anders met dat soort momenten omgaan”
Ja. Ik zit in mijn que Sera Sera fase, bien.
Dan nog vind ik het even te heftig om overal en elke dag in huis die associatie te hebben. Dat is vrij makkelijk in een piepklein appartement na bijna drie jaar relatie.
Ook is het niet alleen positief. Er zit een negatief moment aan vast.
In mijn huiskamer op de bank zat zijn hoofd vol. In mijn huiskamer op de bank smeekte ik hem voor een kans. Hij liep bij mij de voordeur uit.
En dat is andere koek. Dat is geconfronteerd worden met pijn. Alsjeblieft!
Mijn huis is dus nu even niet mijn huis. Zo voelt het niet. Ademen is lastig daar.
Ik heb dankzij een paar powervrouwen al een paar stappen kunnen zetten.
Julia heeft samen met mij de spullen gehaald uit Kudelstaart. Een kennis heeft ook nog geholpen.
Niet alles heb ik terug maar de rest komt nog wel. Ik kon niet elk boek in de kast nalopen. Ik kon niet alles nu vinden.
Het was een van de pijnlijkste dingen die ik ooit heb moeten doen. Dag zeggen tegen onze toekomst. Tegen die stomme poes.
De spullen terug halen. Mijzelf en de meisjes verwijderen uit zijn leven. Heel treurig.
Toch vind ik dat ik dat netjes heb gedaan. Ik zal ook voor hem nog wat spullen moeten klaarzetten. Zoals kleding, een vaas voor eieren. Dat soort stuff. Dat zijn kleine zaken. Komt wel.
We zullen misschien samen de laatste spullen gaan uitzoeken. Dat bekijken we binnenkort even.
Ellen, mam en mijn zusje hebben mijn slaapkamer geverfd toen ik de spullen haalde. Ik slaap nu in de oude slaapkamer van de doerak en die had op de muren ook zijn naam geschreven.
Slapen in die kamer kon ik niet. Iedere nacht keek ik naar zijn naam. Wederom er zijn grenzen aan wat iemand aan kan. Zeker in kamer van 170 bij 210.
Ze hebben ook wat meubels omgegooid en een bezem door het huis getrokken. Ze gaven mij een begin, een nieuwe start. Ik mag blij zijn met dit soort mensen.
Nu zijn het de laatste dingen. Een muurtje verven, Nieuwe lampen, absoluut zo snel mogelijk een nieuwe bank (die staat hoog op mijn lijst) , kringloopjes afgaan voor andere zaken.
Mijn huis terug krijgen, proberen een veilig gevoel te creëren, Ademen. De pijn eruit, frisse wind erin. Nieuw.
Ik wilde eerst vluchten, weg uit dit huis. Helaas is dat geen optie. Niet nu. We gaan gewoon door. Elke dag is er eentje.
En laten we wel wezen, als er iets is waar ik goed in ben is dat gezelligheid creëeren met een klein budget.
Ik zal wat tijd nodig hebben voordat ik ontspannen kan zitten in mijn appartement en ik het weer zie als “mijn” maar de eerste stappen zijn gezet.
Morgen zal ik de kringloop aankopen online gooien. Hierin staan wat nieuwe aanwinsten voor mijn huis. We zijn goed op weg!
Bawling on a budget.
Reacties zijn gesloten.