Hoi ik ben Linda en ik zit vol met issues.
Ik heb een erfelijke lage bloeddruk, anxiety, een stofwisseling die raar doet, nog steeds geen echte volwassen hoektanden en ik heb ook hematofobie.
Bijna iedereen kent wel iemand die hematofobie heeft. Weinig mensen zijn alleen bekend met de naam. Het komt meer voor dan je denkt.
Ik houd hem even zo makkelijk mogelijk.
Zodra ik; Mijzelf verwond. Teveel nadenk over een pijnlijke plek die kan gaan bloeden. Veel bloed zie bij een ander. Een gesprek hoor met details over bloed of wonden. Een mes bij een pols zie snijden. Glas in wonden zie. Moet bloedprikken.
Is de kans op flauwvallen zeer groot.
Iedereen heeft andere triggers maar het komt in de volksmond neer op bloedvrees. De ene zal het meer bij zichzelf hebben, de ander bij het zien van wonden bij een ander. Bij mij ligt de focus het meest op bloed of wonden bij mijzelf.
Ik kan heus wel een horror film kijken. Zombie films vind ik tof. Zeker met een dekentje op de bank. Ik heb echt bepaalde triggers.
Nu heb ik ook een lage bloeddruk. Bij hematofobie gaat je bloeddruk bij zo een situatie omlaag. Voor mij is dat dan dusdanig laag dat ik niet anders meer kan dan flauwvallen. Het lampje dimt.
Het is niet flauwvallen van een druppel bloed bij een papier sneetje of van een splinter. Dat is het heel banaal maken.
Ik sneed laatst met een groot brood mes in mijn vinger. Ik ben hierdoor twee keer flauwgevallen. Een keer toen het gebeurde en erna toen ik moest kijken of ik naar het ziekenhuis moest om te hechten.
Ik sneed mijzelf. Schrok, pakte een doek. Wond die enorm strak om mijn vinger. Rende naar mijn bed en viel flauw. Werd wakker, ging naar het toilet. Besloot daar even te kijken of ik om hulp moest bellen, zag het en kon weer net mijn bed redden voordat ik opnieuw flauw viel. Daarna heb ik er een gaasje om kunnen doen en een pleister.
I did it! Alone! Dat is wel zo een overwinningsmoment alleen het is een rot iets om te hebben. Een ander pakt een pleister en cest tout.
Er zijn momenten dat het beter gaat en er zijn factoren die het erger kunnen maken.
Dingen die het erger maken zijn paniek, benauwd weer, warm weer, slecht eten. Ik moet altijd iets van zout bij mijzelf dragen. Drop of salmiak werkt goed.
Door de jaren heen kan ik er al iets beter mee omgaan. Mijn geluk is een lage bloeddruk hebben. Ik ben dus gewend om vaker flauw te vallen en ik weet precies hoe het voelt, voel het bijna altijd aankomen en ik kan ernaar handelen. Ik kan het daardoor soms ook tegenhouden.
Ik voel het dan omlaag schieten. Licht in mijn hoofd, koud zweet. Het beste is even te liggen, iets kouds op mijn hoofd, nek of polsen. Iets zouts eten en rustig ademen. Geen focus op wat er gebeurd. Voel ik mij redelijk veilig kan het weg ebben. Raak ik in paniek is het klaar.
Zo had ik eens een glas laten vallen in de keuken. Ik dacht alles opgeruimd te hebben. Die avond loop ik op sokken de keuken in. Voel een prikje in mijn voet maar zag niets. Ik liep door totdat in de huiskamer mijn voet bleef plakken op de grond. Overal bloed. Ik ben naar de Badcel gerend, heb mijn voet afgespoeld en ben gaan liggen. Na 10 minuten heb ik er kalm een pleister op gedaan en kon ik bleek en wat trillerig alles opruimen zonder flauw te vallen.
Dit lukt niet altijd. Soms red ik het niet
Zo ben ik flauwgevallen na mijn ex schoonouders ontmoeten. Die begon een heel verhaal over een operatie. Ik excuseerde mijzelf om even naar het toilet te gaan. Ik redde het tot de deur en toen lag ik in de gang op de grond.
Mocht ik wel flauwvallen in een publieke setting en ik ben alleen, is een van de eerste dingen die ik roep zodra ik wakker ben “lage bloeddruk” Dat scheelt toch vaak een ambulance rit. Ik moet eigenlijk echt een SOS bandje gaan dragen.
Ook merk ik dat ik er beter mee kan omgaan bij mijn kinderen. Let wel, dit werkt alleen als ik alleen ben. Zodra er een ander persoon is die kan handelen ben ik er niet goed mee.
Toen mijn oudste dochter in een schaar viel was Ellen er. Die heeft haar opgevangen en ik regelde hulp voor het ziekenhuis. Toen we daar eenmaal waren werd ik niet lekker.
Mijn jongste dochter had een gat in haar hoofd. Ik kon er deels mee omgaan. Tot we bij de huisarts waren en ze gehecht werd. Dat kon ik niet bekijken. Toen moest ik zitten met een zak ijs in mijn nek.
Ik vermoed dat het moeder instinct is. Ik ben blij dat ik dat wel bezit maar het is ook enorm vervelend dat je niet op dat moment je kind verder kan steunen. Ik heb zoveel gehuild in het ziekenhuis. Dan was mijn moeder met mijn dochter in een kamer en ik kon niet helpen. Zo frustrerend. Ik kan alleen zorgen voor hulp. Daarna zelf even weggaan zodat ik rustig ben en ik ze niet banger maak. Daarna ben ik er weer. Ik kan wel de wonden schoon maken. Dat is dan toch weer anders.
Mijn jongste dochter heeft het vermoedelijk ook. Die is paar weken geleden flauw gevallen na bloed zien op school tv. Zulke dingen had ik ook. Ik viel eens flauw in de klas na een EHBO les met het zien hoe iemand door een glazen ruit viel met een aderlijke bloeding. Nope… nog steeds trouwens… nope.
In ieder geval. Mocht je iemand zijn die flauw valt van bloed. Dan kan het zijn dat je hematofobie hebt.
Leuk feitje; Dit trouwens ook de enige fobie waarbij je bloeddruk omlaag gaat met alle gevolgen van dien. Geen enkele andere fobie heeft dit.
Nu kun je denken; “dat is leuk Linda maar ik ben ook wel eens duizelig geweest nadat ik mijzelf pijn deed en ik heb geen bloedvrees”
True!
Zodra jij jezelf snijdt of bepaalde zenuwpunten stoot reageert je lijf. Je lijf is een wonderlijk prachtig iets. Zodra je lijf doorheeft dat je bloed verliest gaat je hart vaak trager pompen. Je lijf probeert ervoor te zorgen dat je niet nog meer bloed verliest. Je bloeddruk gaat hierdoor dus omlaag. Het is een levensreddende actie.
Met hematofobie lijkt mijn lijf dezelfde respons te geven terwijl het niet nodig is op dat moment.
Ik weet oprecht niet waar het vandaan komt. Het is enorm irritant. Het is wel iets minder dan vroeger. Ik weet wat ik moet doen als ik er last van krijg en dat maakt een wereld van verschil.
Zo. Weer wat geleerd over mij en misschien wel over jezelf!
Reacties zijn gesloten.