2018 was een jaar vol pijn maar ook vol zelf reflectie en groei.
In het eerste kwartaal van 2018 raakte ik mijzelf helemaal kwijt.
Ik was niet meer gelukkig met mijzelf. We waren druk bezig met een thuis te maken. Politiek nam alles over. Ik moest een stap terug doen. Ik voelde mij eenzaam en alleen in een relatie. Dat is het ergste gevoel wat je maar kan hebben in een relatie.
In het tweede kwartaal van 2018 raakte ik een bijzondere relatie kwijt.
Jelle was op na het politieke gevecht. Mijn wereld stortte in. Deze maanden zaten vol verdriet, drank en pijn. Ik rouwde om het verlies van iets wat belangrijk voor mij is geweest.
In het derde kwartaal van 2018 vond ik mijzelf terug.
Ik herpakte mijzelf en besloot tijd voor mijzelf te nemen. Rust. Wie ben ik als persoon. Ik leerde mensen kennen. Deed dingen die ik nog nooit had gedaan. Ik leerde mijzelf kennen. Werd weer gelukkig als mens. Zag weer in hoe leuk ik ben. Kreeg mijn sprankel terug. Was sterker dan ooit. Als bonus viel ik behoorlijk af.
In het vierde kwartaal van 2018 kreeg ik een harde klap maar vond ik bijzondere mensen.
Door mijn sprankel was ik weer mij. Ik brak finaal met Jelle nadat hij terug kwam en vol in mijn gezicht loog. Dat was echt de druppel. Vervolgens ontmoette ik een aantal bijzondere personen. Ik kreeg wat nieuwe vriendschappen, begon flink met daten en tjah…die verhalen kunnen jullie volgen.
Al met al….bedankt 2018. Bedankt voor de keiharde lessen, bedankt dat ik weer mijzelf werd. I like being me. I am fun.
2019 kan alleen maar leuker worden.
Ik wil graag een jaar vol liefde, leuk en warmte. Ik ben daar echt aan toe. Meer knuffels!
Reacties zijn gesloten.