Dus vorige keer vertelde ik hoe Meneer de Opticien mij in de kou op het strand had laten staan. Ondertussen raakte ik door toeval met iemand aan de praat die vlakbij was.
Hij vroeg wat ik aan het doen was en wat roept deze domme hobbit in het verdriet en de teleurstelling
“Ik loop in een jurkje na een stomme date, in mijn eentje, langs het industrieterrein naar huis”
Hij reageerde geschrokken en vertelde dat ik daar niet alleen moest lopen op dat tijdstip. Hij vroeg of hij mij moest ophalen. Toen had ik een enorm realisatie moment.
Dit is hoe vrouwen ontvoerd worden.
En ik kan je zeggen dat ik geen zin had om dood te gaan. Dit was niet mijn moment. Not now, not here, not like this…..niet na een gratis therapiesessie.
Ik vertelde dat dit nergens voor nodig was. Dat ik een grote meid was en dat mannen stom zijn. Dat ik zo thuis was en mijzelf kon beschermen. Ik kreeg een berichtje dat hij agent is en dat hij een mening over deze situatie had.
Ik meldde dat als ik bang zou zijn ik wel gewoon de politie zou bellen. Vervolgens stuurde hij zijn mobiele nummer en zei dat ik hem dan moest bellen omdat “hij sneller ter plekke zou zijn”. Laten we wel zijn dat was Smooootthhh AF. Ik schoot hier ook van in de lach.
Hij vertelde dat hij kinderen had waarop ik vroeg of hij een dochter had. Dit heeft hij. Ik vroeg wat hij tegen zijn dochter zou zeggen als ze in deze situatie zou zitten. Hierop was het antwoord “Dat ze haar vader moest bellen om haar op te halen” Wederom schoot ik in de lach. Ik vertelde dat ik die optie niet had maar dat ik ondertussen uit het gebied was en dat ik al redelijk dicht bij mijn huis was. Hierop kreeg ik de zin “Ik zie je niet lopen”
Mocht een man dit lezen. Dat is creepy. Niet melden dat je iemand niet/wel ziet lopen als ik je niet ken. Ik heb nog niet besloten of ik met je wil afspreken. Back off.
Ik besloot mijn pas te versnellen en zo snel mogelijk naar huis te gaan. Ik kreeg “Oh ik zie een schim wacht maar…” Waarop ik van mijn telefoon opkeek, een deur open zag gaan en ineens liep daar een man met twee handen omhoog mijn kant op. Hij zwaaide vrolijk en riep dat ik veilig zou zijn.
Ik had een interne tweestrijd. Nu was dit in een woonwijk dus ik liep zijn kant op. Deze man was totaal niet eng en had een zachtaardige uitstraling. Hij vertelde dat zijn kinderen sliepen maar dat hij bereid was met mij richting huis te lopen. Ik vertelde dat dit niet nodig zou zijn. Hij bekeek mij en meldde dat ik er verkleumd en verdrietig uit zag en dat hij mij graag een kop thee zou willen aanbieden om op te warmen en een luisterend oor naar wat er gebeurd was.
Ik besloot gewoon het te doen. Hij zette een kop thee en ik plofte. Ik vertelde hem over de date en kapot gelopen relatie.
Hierop plofte hij.
Hij zat namelijk zelf met een gebroken hart. Hij zat alleen op Tinder omdat hij met iemand wilde praten. Hij was niet op zoek naar een relatie. Hij wilde zijn huwelijk graag redden.
Ik gaf hem een hand. Vertelde dat ik wel een vriend kon gebruiken en dat hij het zo te zien ook wel nodig had. Dat we elkaar wel door deze tijd konden trekken. Beide hadden we niets op Tinder te zoeken op dat moment in tijd.
Hij heeft mij veilig naar huis gelopen en zo kreeg ik via Tinder een kennis erbij. We hebben hierna nog vriendschappelijk een paar keer afgesproken. We hebben veel gepraat en gewandeld.
Ondertussen nu een paar maanden later zit zijn scheiding er bijna op, is hij over zijn ex heen en is hij net als ik weer aan het daten.
Het contact is nu iets verwaterd door drukte van beide kanten maar wij hadden beide een buitenstaander nodig. Iemand om mee te praten met begrip voor de situatie. Beide een gebroken hart vanuit een ander perspectief. We hadden elkaar even nodig.
Een echt luisterend oor zonder vooroordelen is een prachtige eigenschap die ik enorm kan waarderen in een man.
Reacties zijn gesloten.