Ondertussen heb ik mijn portie schoonouders al gehad. Helaas leek er telkens iets mis te gaan. Bij Jelle was ik na ruim 2 jaar leuk als “weekend” vriendin (de letterlijke woorden van zijn vader) maar toen wij samen zouden gaan wonen niet meer. Ik had al kinderen, was niet hoog opgeleid en verdiende weinig. Fun Fact: Jelle is binnen 5 maanden (! I know, mindfuck) getrouwd is met een andere “rijke” hoogopgeleide vrouw en die is van harte welkom. Point proven.
Ik schreef naar aanleiding van onder andere zijn ouders een brief aan mijn toekomstige schoonouders.
Vervolgens kreeg ik een relatie met De Filosoof. Hij vertelde direct dat hij een moederskindje was. Mijn nekharen vlogen overeind.
We kunnen vastellen dat ik beschadigd ben op dat vlak. Ik had namelijk geen zin om weer in een relatie te belanden met een enorme druk van ouders. Een relatie waarin een goede band met de ouders belangrijker is dan de relatie zelf. Een relatie waarin ouders alles bepalend zijn.
Hij zag meteen mijn reactie en we hadden hier een gesprek over. Hij hoorde mijn verhaal aan en schoot in de lach. “Nee Lin, ik stel wel grenzen. Ik ben op een normale manier een moederskindje.”
Hij is de jongste van 4 succesvolle broers. De Benjamin. Opgegroeid in Haren te Groningen. Een redelijk welvarende familie. Zeilers.
Mijn eerste reactie was toch een vluchtreactie. Ja heel eerlijk zijn dat gewoon vooroordelen komend uit angst. Ik wist niet of ik mentaal het nog eens zou trekken om niet goed genoeg te zijn voor schoonouders. Immers kom ik niet uit die achtergrond, werk in de zorg en heb al twee dochters gekregen op jonge leeftijd. Ik heb een geschiedenis. Ik snap heus wel dat dit niet het perfecte plaatje is wat je voor je zoon zoekt.
Vrij hypocriet toch? Zelf vooroordelen uiten maar bang zijn dat ik afgerekend wordt op de vooroordelen vanuit zijn ouders.
Daar ligt ook de sleutel. Serveer je direct iemand al af of niet. Sta je open voor de mens zelf?
Maar Ro is Jelle niet. Ro is een familiemens in alle opzichten. Zijn eigen relatie en “gezin” is dus ook belangrijk. Daar stelt hij duidelijk grenzen in. Zijn vertrouwen in de mensen die hij lief heeft gaf mij hoop.
Ik werd uitgenodigd om een week naar Fryslan te komen. Daar hadden zijn ouders een huisje met een zeilboot. Ze zouden dan zelf op de laatste dag aan komen waaien, we zouden lekker gaan eten, in de avondje praten met een goed glas wijn en de volgende dag zouden wij naar huis gaan.
Door de hitte besloten we niet uit eten te gaan maar zelf een barbecue te organiseren. Ik had in een kringloopje twee schattige kleedjes gevonden en de tafel mooi gedekt met een bloemstuk erbij voor zijn moeder en voor zijn vader had ik “ons” IJmuidens kruidenbitter gekocht met de geschiedenis ervan. Als zeilers geef je dit wel vaker onderling. Ik had een gezonde spanning. Ro had mij immers gerustgesteld
“Mijn moeder vindt je nu al hartstikke leuk, je maakt mij gelukkig dat is het enige wat ze wil”
Zijn ouders kwamen aan en toen ze gesetteld waren, konden we zitten met een glas wijn en bier. De eerste opmerking die ik van zijn moeder te horen kreeg; “Dat stelt niet teleur. Je ziet er echt zo uit als op de foto’s.” Je begrijpt mijn verbazing en grijzend keek ik Ro aan. Eerder had Ro eens een foto gestuurd en haar reactie hierop was “Wat een mooie vrouw.”
Het ijs had ze hiermee wel direct gebroken. Wat een heerlijk mens is zijn moeder. Het is een mooie vrouw om te zien. Ze is zorgzaam en lief. Kijkt naar de mens zelf, luistert aandachtig en toont interesse. Trouwens haar mode gevoel is ook echt heerlijk. Ze draagt jurkjes en is verzorgd. Mijn jurkjesdragende ziel is voldaan.
Ik heb haar eerlijk mijn eerdere ervaring verteld toen ze vroeg hoe in mijn vorige relatie ik met kinderen werd onthaald. “Zo ga je niet om met de vriendin van je zoon. Je moet je grens kennen als moeder.” Het feit dat ik dochters heb vindt ze juist leuk. Nog meer kleinkinderen in de familie. Ze vertelde dat ze mijn dochters zou behandelen als haar “eigen” kleinkinderen. Mijn moederhart smolt. Ik werd hier bijna emotioneel van. Gelukkig kon ik dit wegslikken.
Ook zijn vader toonde interesse en deelde fantastische verhalen over zijn beroep en ervaringen. Met andere woorden ik kreeg een warm onthaal.
Zijn moeder had dagen van te voren alles in werking gesteld om mij welkom te laten voelen. Zo had ze bij aankomst zelfs een badjas neergelegd met slofjes die ik mocht houden en een welkomsmaal met een kaart.
Ik kon direct zien van wie Ro zijn grote hart heeft. Hij lijkt enorm op zijn moeder. De band tussen deze twee mensen is warm en liefdevol.
Alles ging dus fantastisch toch?
De mensen die mij al jaren volgen kunnen misschien het verhaal nog herinneren van toen ik Jelle zijn ouders ontmoette. Long story short….Nadat zijn moeder een verhaal over haar kaakoperatie vertelde tijdens het eten ging bij mij het lampje uit. Ik viel flauw. Dit is lang een grap in die familie geweest.
Na het eten was ik druk alles aan het afruimen en ik wil naar buiten lopen via het kleine trapje. Ik verstap mij en verdraai op een rare manier mijn enkel om er vervolgens dubbel op te belanden. Daar zit je dan ineens. De pijn was redelijk intens en bijna ging ik weer knock out. Zijn ouders waren er snel bij en ik ben op de bank neergelegd. Na een korte inspectie dat het geen breuk was en ik wat water had gedronken werd ik buiten op een stoel gezet met mijn voet omhoog. Zijn moeder is van Indische afkomst en die besloot direct mijn voet te verbinden op de priesnitz methode (daar zweert ze bij) en mij te verzorgen.
Heb ik weer. Ik heb een aantal traantjes moeten wegpinken omdat ik mijzelf zo verschrikkelijk onhandig en stom vond. Gelukkig waren zijn ouders alleen maar aardig en vertelde mij dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Zulke dingen kunnen gebeuren. C’est la vie. Ik kreeg een glas wijn en een goed verhaal. De avond verliep prettig en het voelde alsof we elkaar al kenden al waren we uiteraard nog elkander aan het aftasten.
Ro vertelde nog voor het slapengaan dat zijn moeder hem in de keuken had aangesproken. “Ik kan begrijpen waarom je verliefd op deze bijzondere vrouw bent”
Luister; hoe denk je dat die voelt? Hij kuste mijn voorhoofd en deed zijn wijsneuzige “ik zei het toch” want…..Ro.
De volgende dag was mijn voet behoorlijk dik en kreeg ik als advies van zijn vader (voormalig chirurg) dat ik even zo min mogelijk erop moest lopen en dichte, stevige schoenen moest dragen de komende tijd. We hebben het over 40 graden op vakantie.
Ik kreeg een dikke knuffel van zijn moeder en die was zelfs nog in de ochtend naar het dorp gegaan, om voor de meiden een cadeau te kopen. Dit raakte mij diep. Hopelijk zagen we elkaar snel weer en ze was nieuwsgierig naar de mini mensjes. Bij het afscheid grapte zijn vader nog over mijn wilde leeuwenmanen omdat ik mijn haar niet door de stijltang had gegooid zoals de avond ervoor. Waarop zijn moeder riep “niet te wild zijn voor mijn zoon hoor” Ik deed lachend een mislukte “wrauw” naar zijn moeder en na een knuffel vertrokken wij terug naar Amsterdam.
De week erop ging het alleen maar slechter met mijn voet. Uiteindelijk ben ik naar de arts gegaan en bleek dat ik mijn enkelband zwaar had verstuikt en dat er waarschijnlijk kleine scheurtjes inzaten. Hier heb ik dus nog een tijdje mee gelopen, gelukkig is dit nu geheeld.
Ondertussen heb ik nog wat los contact gehad met zijn moeder. Deze vrouw is deels de reden dat mijn partner zo goed voor mij is. Ik heb haar een bos bloemen als bedankje gestuurd en gevraagd of ze eens een kop thee wilde drinken.
Vrij snel hierna melde Ro dat zijn ouders een dag langs zouden komen om wat spullen langs te brengen en dat zijn moeder samen met mij een kop thee ergens wilde gaan drinken. Samen. Zonder de mannen. In de brief is dit een van de dingen die ik aantikte.
Deze vrouw toont interesse in mij als mens niet alleen als de vriendin van.
Zou ik nu eindelijk gezegend zijn met leuke schoonouders?
Vervolgens brak de “Thee date” aan, een bepalend punt in de relatie tussen zijn moeder en ik. Binnenkort kun je lezen hoe dit is verlopen.
Reacties zijn gesloten.