Zoals ik al eerder schreef nodigde mijn nieuwe schoonmoeder mij uit om samen een kop thee te doen. Dit zou het bepalende punt in onze omgang worden. Zouden we samen onderling het goed kunnen vinden als mens?
Je zult begrijpen dat ik best wat spanning had. Aan de ene kant wist ik zeker dat alles goed zou verlopen. Immers lijkt mijn partner op zijn moeder en ik ben ik een “mensen” mens. Dat gezegd hebbende zou dit de eerste keer zijn dat ik alleen met zijn moeder op pad zou zijn.
Uiteraard zou ik niet Linda zijn als ik niet een schattig jurkje met bloemen uit de kast had getrokken. Ik wilde er extra leuk uitzien voor onze “date” en zo behandelde ik deze afspraak dan ook.
Zijn ouders kwamen aan en namen diverse spullen mee. Een slaapbank, maar ook nog losse dekbedden voor de meisjes, lampjes en krukjes. Diverse dingen waar ze van dachten dat wij er iets aan zouden hebben.
Ik kreeg direct al te horen van zijn moeder dat ik er “snoezig” uitzag. De mannen gingen aan de slag en zijn moeder stond in de actie stand. Ik had al begrepen van Ro dat ze zelf ook zenuwachtig was. Op naar een brasserie waar wij samen even konden babbelen met een kop thee. Het weer werkte totaal niet mee maar voorzien van een paraplu stapten wij dapper door de regen.
Daar aangekomen gingen wij zitten bij een leuk tentje waar het ondertussen vol liep door de hevige regenval. Het was lawaaierig binnen maar ze vond een plekje achterin, aan een klein tafeltje voor twee. We bestempelde het als “knus” en daar besloten we om ons neer te vleien voor onze date.
Aangezien het al later op de dag was keek ik haar aan en stelde ik haar de belangrijke vraag; “Gaan we aan de thee of kiezen we direct voor wijn?”
Ze grinnikte en antwoordde; “De mannen denken dat we thee drinken, zullen we beginnen met een kop thee, stappen we daarna over” Zo gezegd, zo gedaan.
Vervolgens heb ik het meest openhartige gesprek gehad met een schoonmoeder ooit. Ik heb haar verteld over mijn aarzeling betreffende Ro en zijn achtergrond, mijn angsten en hoe hypocriet ik mijzelf vond. Ik heb verteld dat ik als moeder zelf sprekende, begreep dat ik niet perfect ben als keuze voor haar zoon door mijn bagage. Iedere ouder wil het standaard “verliefd, samenwonen, verloofd, getrouwd, kinderen” verhaal voor hun kind. Vervolgens vertelde ze net zo openhartig dat ze alleen bij het eerste moment, een moment van twijfel had. Toen Ro vertelde dat hij verliefd was op een vrouw met kinderen. Ze heeft hier een nacht over geslapen en kwam tot de conclusie dat als Ro zo gelukkig eruit zag, dit alleen maar kon betekenen dat ik goed voor hem was. Dat je met een bepaalde leeftijd altijd een rugzak zult hebben, ook haar zoon en dat ik overkwam als een goed en lief mens. Dat ik haar zoon zichtbaar gelukkig maakte en of ik haar niet kwalijk wilde nemen dat haar eerste gedachte een twijfel was. Dat ze ondertussen vol achter zijn keuze stond voor mij. Ik smolt als mens. Wat een mooie vrouw. Wat eerlijk om dit zo te melden naar mij.
Daarna was het tijd voor een glas wijn. We hebben het over het leven gehad. De keuzes die gemaakt zijn. Mijn verleden, haar verleden. Mijn relatie met haar zoon. Haar relatie met haar zoon. De toekomst. Diverse onderwerpen kwamen ter sprake. We praatte als moeder tot moeder, schoondochter tot schoonmoeder en als vrouwen. Ik leerde deze vrouw zelf kennen. Het gesprek was op zijn tijd serieus met soms wat grapjes en humor erdoor. De tijd vloog voorbij. Niets was geforceerd en de onderwerpen passeerde op een natuurlijke manier de revue.
Dit is alles wat ik ooit gewild zou kunnen hebben. Dit is exact wat ik ooit vroeg in de brief aan mijn toekomstige schoonouders. Zie mij als als mens.
Na deze fijne en warme date liepen we samen nog babbelend richting huis. Onderweg kreeg ik een arm en meldde ze hoe gezellig ze dit vond. Ik meldde haar dat ik dit graag nog eens zou willen doen. Dat ik haar beter zou willen leren kennen. Hier stond ze zelf ook positief in.
Thuis aangekomen waren de heren al klaar en zaten zelf ook al aan de borrel. Vervolgens heb ik Ro en zijn ouders een moment alleen gegeven en ben ik aan het koken geslagen. Na een geslaagd diner met nog weer wijn en gelach kwam Ro aan met mijn site. Hij vertelde dat ik een stuk had geschreven over hem en zijn moeder wilde dit enthousiast lezen. Daar stond ik dan, een moment waarvan je weet dat hij komt als je blogt maar toch een apart moment, immers noem ik haar zoon ook “irritant” in dit stuk. Ze droeg hem voor met veel humor en beide zijn ouders zaten te lachen. Toen ze klaar was konden ze lachend zich in het stuk vinden en kreeg ik complimenten over hoe ik hun zoon neer had gezet en hoe het stuk geschreven was.
Sterker nog zijn moeder vertelde dat ons “WC rol dilemma” vanaf haar kwam. Het is een familie van onderrollers.
Haar andere zoons hebben exact dezelfde discussies gehad met hun vrouw en zelf had ze deze discussie al talloze malen gevoerd met haar vriendinnen. De tranen stonden in mijn ogen van het lachen. Wie had dit ooit zien aankomen?
Hierna vertelde Ro dat ik eens een brief had geschreven aan mijn toekomstige schoonouders. We hadden hier een kort gesprek over. Waarom had ik deze brief ooit geschreven, wat was mijn redenatie en gevoel hierbij. Zijn moeder wilde hem graag lezen. Nu was het mijn beurt. Ik heb deze brief aan zijn ouders voorgedragen. Dit vond ik best een lastig moment. Deze mensen zijn mijn toekomstige schoonouders. Zouden ze de brief begrijpen? Hoe zouden ze reageren? Ro liep naar de keuken om ondertussen de vaat op te ruimen. Hij gaf mij het moment alleen met zijn ouders.
Zodra ik de brief had voorgelezen stonden zijn ouders beide op om mij een knuffel te geven. Het was een emotioneel moment. Ook zijn vader waardeerde mijn openhartigheid en hier heb ik vervolgens een op een ook een gesprek mee gehad terwijl zijn moeder Ro in de keuken hielp.
Deze man stond open voor mij als mens en gaf mij dezelfde warmte als zijn moeder eerder al op de dag had gedaan. Ik was hier door ontroerd. Dit had ik niet zien aankomen van deze statige man maar het voelde veilig en goed. Ik kan dit moment niet anders beschrijven dan bijzonder.
Daarna vloeide de wijn rijkelijk en was het tijd voor luchtigere zaken. We hebben gelachen en gepraat over het leven en die wensen die wij als mens nog hebben. Over mooie plekken en ervaringen. De verhalen vlogen over tafel, meer wijn, een kaasplankje. Een geweldige avond.
De volgende ochtend verliep alles soepel, maakte zijn ouders kennis met het fenomeen “onesies” (Ro en ik hebben matchende “knabbel en babbel” onesies) en na het ontbijt besloten zijn ouders op huis aan te gaan.
Bij het afscheid heeft zijn vader de mooiste woorden gesproken die ik ooit heb gehoord van een schoonvader. Ik kreeg een knuffel, hij keek mij aan en zei; “Welkom in de familie”
Ik kan je zeggen dat ik moeite heb moeten doen om niet daar in dat moment als een klein meisje in huilen uit te barsten van geluk. Niet alleen heb ik een fantastische partner maar ook mooie schoonouders, die mij accepteren als mens ongeacht mijn rugzak.
Eindelijk.
Reacties zijn gesloten.