Dus eerder schreef ik al hoe ik nu tegen Corona aankijk en hoe we verdeeld raken in de twee kampen. “Corona en Coronee”. De groep die fel is op Corona en de regels versus de groep die veel makkelijker is. Ik meldde ook dat ik persoonlijk het verschil ervaar. Dat mijn relatie onder soms druk staat.
Vandaag wil ik dat verhaal met jullie delen om het verschil te laten zien. Zie het als een “storytime” Kopje thee erbij…
Dus er is een boot..
Ik kreeg 2 weken geleden te horen dat mijn vriend vorige week zaterdag naar een bootuitje met vrienden en kennissen wilde gaan. Je weet het wel, bijkletsen en bieren. Denk aan een man of 30.
Ik sta daar niet achter. Ik ga hem alleen niet tegenhouden want het is een grote jongen en hij moet doen wat hij wil. Immers is het zijn lijf en zijn gezondheid. Ik melde hem wel zeer duidelijk wat ik ervan vind. Want al begin je met alle intenties van afstand…na een paar biertjes heb je die afstand niet meer. Geloof me, ik heb die fout ook gemaakt en die fout is compleet menselijk. Dat gaat gewoon gebeuren, dit is een neveneffect van alcohol, laten we dit niet kinderachtig gaan ontkennen. Plus waarom moet je met 30 man nu bieren in een tijd van social distancing…
Mijn oplossing? Hij gaat in quarantaine na het uitje, hij is twee weken niet welkom bij mij thuis. Hij mag hier komen zodra hij geen symptomen heeft en niemand daar ziek is geworden. Voila, een compromis tussen de kampen.
Het klinkt wat strikt maar ik ga geen enkel risico nemen. Ik ben verantwoordelijk voor mijn cliënten en ik kan niet verkopen dat ik probeer te leven met een kleine sociale kring en mijn vriend gaat met 30 man bieren en komt dan hier thuis. Nope. Dit houdt toevallig in dat ik hem nu een maand niet zie. Het is wat het is er zijn ergere dingen des levens.
Waar ging het dan mis?
Vervolgens bleek de dinsdag voor het uitje dat een van zijn collega’s getest moest worden op Corona. Prima. We hadden het erover en hij zou uiteraard wachten op de uitslag.
Donderdags vroeg ik hoe het ging en toen bleek dat zijn collega nog niet was gegaan voor de Corona test. De reden: de huisarts vermoede eventueel nog iets anders maar alsnog zou hij wel de test doen.
Komt ie dan…
Waarop mijn reactie is; “Maar heb je die uitslag dan wel voor zaterdag? Ik neem aan dat je niet op die boot gaat zolang die uitslag niet binnen is? Kun je beloven alsjeblieft niet op die boot te gaan voor de uitslag bekend is?” Hij kon dit niet. Mocht de uitslag op tijd binnen zijn en hij is positief gaan ze uiteraard niet en gaan ze in quarantaine volgens de RIVM richtlijnen. Is de uitslag niet op tijd binnen, dan kijken ze zaterdagochtend wel even want de boot vertrekt gewoon op een bepaalde tijd. Bij twijfel kunnen ze ook wat maatregelen treffen. Ze wachten zo lang mogelijk.
Ik reageerde onder andere dat ik teleurgesteld was in hem als mens en dat ik niet begreep dat hij bereid was op een boot te stappen met 30 man zonder uitslag.
Hij vond de kans klein, immers dacht een “opgeleid” persoon (WTF) dat het ook iets anders kon zijn. Omdat de kans klein was dat zijn collega het had zou de kans nog kleiner zijn dat hijzelf besmet zou zijn.
“Je hebt waakzaam zijn, maar ook panikeren”.
Ik begrijp het niet. Ongeacht dat het een klein risico is, het is een risico. Die kerel wordt getest. Heeft hij het niet, helemaal fijn. Als hij het wel heeft ga je daar met nog een paar collega’s naar een boot waar nog 20 plus mensen aanwezig zijn terwijl je allemaal in aanraking bent geweest met deze collega.
Er is in mijn hoofd een groot verschil tussen: We zijn gezond, we gaan bieren op een boot. We proberen voorzichtig te zijn. OF We zijn meerdere malen in aanraking geweest met iemand die mogelijk besmet is. We gaan bieren op een boot want de kans is klein.
Het eerste sta ik niet achter maar het is alleen jouw eigen gezond die je riskeert. Het tweede vind ik in alle opzichten onacceptabel. Je brengt eventueel andere mensen in aanraking met Corona omdat jij zo nodig gezellig wilt doen. Jij vindt het een acceptabel risico maar een ander daar misschien niet. Die zou dat risico misschien te groot vinden en geen enkel risico willen lopen, hoe klein dan ook.
Ik ben enorm teleurgesteld dat mijn partner met de informatie die hij bezat en wetende hoe ik erin sta, dat hij alsnog bereid was om dat risico te nemen. Ik werd oprecht boos over de situatie en besloot even helemaal afstand te nemen zoals een vrouw wel vaker kan doen als in “veel plezier en ik hoef je even niet te spreken” oftewel “Ik ben boos, stik erin”
Ik ben vurig. Ik bezit zelfkennis. Ik had tijd nodig om te reflecteren. Ik stond namelijk fysiek te trillen van boosheid en ik wilde eerst afkoelen voordat we verder zouden communiceren.
Voor de personen die zich afvragen hoe het is geëindigd. (Ik weet dat je ondertussen geïnvesteerd bent en een mening hebt. Kies je team.) Ik heb hem donderdagavond opgebeld en een behoorlijk pittig gesprek gevoerd want “Communicatie, communicatie, communicatie”
Dit begon met dat ik hem opbelde en eigenlijk zoiets had van “Luister ik vind dat je de schipper moet laten bepalen of jullie welkom zijn en of hij dat risico wil nemen. Als je collega positief getest wordt moeten jullie namelijk op de werkvloer in quarantaine. Jij wilt dat risico eventueel nemen. De schipper misschien niet. Hij is immers de baas op de boot en hij bepaald met die informatie of hij wil uitvaren. “Hier was hij het niet helemaal mee eens en na een discussie waar ik dingen hoorde als “de risico’s in de winkels” “leven niet laten lijden door paniek” of “ik zie zaterdag wel waarvoor ik kies” Kwamen we uiteindelijk uit op een heel vurig betoog vanuit mij.
In het kort (luister, het was een gesprek van 2 uur) ; Even heel duidelijk op 1: Dat ik helemaal niet panikeer. Ik ben helder en duidelijk. Ik vind het onacceptabel dat mijn partner niet verantwoordelijk met deze situatie omgaat. VOILA.
Het zou logisch moeten zijn dat je wacht tot je de uitslag hebt van je collega en weet of jijzelf in quarantaine moet gaan voordat je een sociaal evenement bezoekt.Dat dit tegen al mijn principes, hoe ik omga met Corona, mijn beroep en wie ik ben als mens indruist. Je zou nimmer de gezondheid van een ander in gevaar moeten brengen, al is het maar de kleinste kans, omdat je zelf wat leuks wilt doen.
Als we de rollen zouden omdraaien en een vreemde dit risico zou nemen met iemand waarvan je houdt, die binnen risicogroep valt, om die op deze manier bloot te stellen aan Corona zou je het zelf onacceptabel vinden.
En ja, je hebt gelijk. Je loopt absoluut risico buiten of tijdens het winkelen. Mijn tante heeft met Corona op de IC in coma gelegen. Waarschijnlijk opgelopen tijdens het boodschappen doen. De reden? Omdat andere mensen ook niet allemaal voorzichtig doen. Daar kun je niet helemaal je leven door laten lijden. Dan wordt je gillend gek en leef je in een staat van voortdurende paniek.
Je kunt alleen handelen naar de informatie die je zelf bezit en hopen dat andere mensen ook verantwoordelijk handelen met de informatie die zij bezitten.
Als IEDEREEN dit zou doen zouden we namelijk niet zoveel besmettingen hebben. Handel namens jezelf met de informatie die je hebt, wees verantwoordelijk voor je eigen acties.
IK draag een mondkapje (met filter trouwens) en ontsmet goed mijn handen, probeer sociaal op te passen en ga gericht snel de winkel in en uit. Ik hoop dat een ander dat net zo goed doet. Mijn dochters moeten in het OV verplicht mondkapjes van mij op al hoeft dit niet volgens de richtlijnen. Als mijn dochter verkouden is blijft ze thuis, just to be safe. Wederom, ik handel met de informatie die ik bezit met het beste intenties voor iedereen in mijn omgeving. Ik wil graag minder besmettingen dus ik doe een dappere poging om mijn aandeel te leveren. Ja, dat is oprecht gewoon kut nu, en behoorlijk afzien maar dit gaf ik al aan in het vorige artikel.
Daarnaast ken ik hem zo helemaal niet. Hij is normaal juist enorm begaan met mensen hun welzijn. Dat is een van de redenen waarom ik van hem houd. Hij is normaal logisch redenerend enorm sterk. Dit zou een no-brainer moeten zijn. Hij komt uit een gezin met een medische achtergrond die zelf ook voorzichtig handelen. Deze man met wie ik deze discussie had vind ik helemaal niet zo tof.
Uiteindelijk kwam ik op een simpel statement. “Ik hou van je, dat wil ik echt duidelijk hebben. Als jij ervoor kiest om naar de boot te gaan voordat je de uitslag hebt, en uiteindelijk blijkt je collega Corona te hebben, en jij staat daar met je biertje sociaal te doen terwijl je op dat moment in quarantaine moet, dan ben ik klaar. Ik kan daar niet mee omgaan, het spijt mij. Ik ga je dat kwalijk nemen. Ik kan geen partner hebben die zo onverantwoordelijk met het leven van een ander omgaat. Ik zou daar nooit vrede mee hebben.”
Ik weet het. Dat is nogal een heftige uitspraak. Deze kwam dan ook hard binnen. Voor de duidelijkheid, ik houd van deze man maar dan werkt het niet. Ik ga hem dat kwalijk nemen en ik denk dat je dan langzaam de relatie kapot maakt. Ik wil hem niet kwijt maar dan raak ik mijzelf kwijt als mens. Ik ga niet zijn tijd verdoen of de mijne. We verdienen dan beide beter. Dan zijn we een van de vele statistieken betreffende de tol die Corona op relaties heeft.
En was het Corona?
Hoe liep dit af?
Is het goed gekomen?
…Zoveel vragen.
Gelukkig was de test op Corona van zijn collega negatief, dat goede nieuws kwam die vrijdagavond. Helemaal fijn!
Zaterdagmiddag is hij gaan bieren met een poging tot afstand en hij heeft het naar zijn zin gehad. Ik wilde er verder niets over horen. Niet omdat ik hem niet een fijne dag toewens maar omdat ik bang was dat ik weer in de discussiemodus zou gaan. Dus het onderwerp “bootuitje” was voor mij verder klaar.
Na mijn betoog lijkt hij mijn kant wat serieuzer te nemen en ik kreeg excuses voor de “panikeren” opmerkingen. We zien elkaar pas in Oktober weer dus we hebben even een beetje rust voor onszelf om alles te laten bezinken maar eigenlijk lijkt alles gewoon prima te gaan. Ik heb niet echt het gevoel dat deze discussie nog boven mijn hoofd hangt als het zwaard van Damocles. Ik zal er wel nog bijzeggen dat ik er vrijdag achterkwam dat ik wel tijdens deze discussie zwaar onder de hormonen van PMS zat. Het is geen excuus maar ik ben rond die tijd wat “intenser” dan normaal.
We blijven beide in onze kampen en we hebben geen idee hoe lang deze Corona rit gaat duren. De eerste slag hebben we in ieder geval overleefd.
Begrijp dat dit verhaal een van de vele verhalen is in Nederland op dit moment.
Veel mensen zijn gescheiden of uit elkaar gegaan in het begin van de Covid-19 periode met de lockdown, en veel andere relaties stranden nu nog steeds vanwege deze verdeling. De sociale afstand en de angst voor het onbekende heeft een tol op ons allen.
Vandaar dit verhaal. Het is niet om de vuile was buiten te hangen. Het is bedoeld om te laten zien dat ik goed begrijp waar sommige van jullie doorheen gaan. Ik loop namelijk ook tegen problemen aan en ik vind dit ook zwaar.
We zullen meer dan ooit moeten proberen om te blijven ademen en ons te verplaatsen in een ander. Met alle discussies die er zijn, is open communicatie een van de belangrijkste aspecten in een relatie. Tijd zal leren of je er samen doorheen komt. Probeer te onthouden dat de mensen die van je houden altijd het beste voor je willen al zie je het zelf soms anders.
Reacties zijn gesloten.