- Voor een volledig review van de volle verhaallijn heb ik hem te kort gespeeld, zoals ik het nu kan zien is het een vrij lang spel. Ik zit er nog maar 1,5 uur in.
- Had IEMAND mij kunnen waarschuwen voor de feels? Meerdere mensen gaven aan dat Heavy Rain een goed spel is, dat ik dit moest spelen maar niemand gaf een heads up voor deze emotionele achtbaan.
Dus bij deze kun je mij door een scala van emoties zien gaan. Ik had geen idee waar dit spel over ging, hoe of wat. Het ene moment sta ik “daddy” te bewonderen onder de douche of probeer ik hem af te drogen. Het andere moment krijgt mijn hart een opdonder.
Zoals altijd kun je de hele gameplay tijdelijk terug vinden op Twitch en als je verder leest krijg je mijn gedachtes over het spel.
Dus Heavy Rain is een spel wat grafisch prachtig in elkaar steekt daar wens ik nu even mee te beginnen. De belichting, de avatars, de omgeving, alles klopt. Combineer dit met goede geluidseffecten en je zit vol in het spel. Ik was absoluut onder de indruk van onder andere de reflecterende stof toen ik bij het derde verhaallijn aankwam.
Dan het verhaal. Het is een emotionele achtbaan. De makers van dit spel (Quantic Dream) weten precies je binnen te halen door de manier hoe je het spel in het begin leert spelen. Ik als ouder vind een verhaallijn waarin iemand zijn kind kwijt raakt heftig. Zeker hoe het ongeluk tot stand kwam is een situatie die vele ouders ieder jaar echt meemaken. Je kind kwijtraken in een drukke menigte is een extreem angstig gevoel die ik zelf kan beamen. Daardoor komt dit bij mij nog harder aan. Iemand die geen ouder is zal dit makkelijker kunnen verteren. Gooi er nog een scheiding in en andere emotionele bagage en dit spel is voor een wat oudere doelgroep pakkender dan voor een tiener.
De controls zijn wennen. Niet alle bewegingen zijn voor mij duidelijk. De manier waarop je het niveau kiest in het begin is hocus pocus. Ik snap niet hoe ze hierbij gekomen zijn. Deze controls zijn voor mij compleet anders dan ik bij andere games heb ervaren. Eerlijk is eerlijk op een bepaald moment wordt het een stuk natuurlijker maar het is in het begin even wennen.
Het bewegingsaspect vind ik fantastisch. Ik ben daar altijd een fan van zelfs als ik daar eerst de goede manier op moet vinden zoals je kunt zien boven in het filmpje. Het afdrogen van “daddy” had even wat voeten in de aarde.
Ondertussen heb ik begrepen dat net als Until Dawn en Man of Medan hier een keuze aspect in zit die de toekomst bepaald. Ik weet niet helemaal zeker of ik hier al mee ben begonnen maar toen ik probeerde informatie te krijgen in de hotel kamer was ik niet tactvol door te snel drukken en weigerde iemand nog informatie te geven. Misschien had ik die later wel nodig?
Ik ben invested. Ik wil dit spel verder spelen. Ik wil dit spel alleen wel verder spelen overdag als ik lekker in mijn velletje zit. Niet vol in de maandelijkse hormonen storm.
Ik vind Heavy rain dus wel degelijk een aanrader MITS je van te voren weet waar je aan begint.
Kiddies Die.
Reacties zijn gesloten.