Onder het motto: Hoe kom je hier in vredesnaam nu weer bij? Ik wilde al een poos over mijn spiraal schrijven na de informatie over de abortuspil. Ik ben er alleen niet aan toegekomen.
Ik heb rugpijn vandaag en dit lijkt mij het perfecte moment om weer terug te komen op mijn spiraaltje en het proces van zetten.
First off: Een spiraal zetten vond ik veel pijn doen. Niet “oe” en klaar (wat ik overal had gelezen) maar “Linda-is-twee-keer-flauwgevallen” en klaar.
Waarom koos ik voor een koperspiraal?
Het werd aangeraden door de abortuskliniek toen ze mijn verhaal hoorde. Het idee dat ik vijf jaar mijzelf geen zorgen hoefde te maken over anti-conceptie is absoluut een fijn idee.
Nadat ik door alle drama was gegaan van niet meer ongesteld worden door hormonen stond ik nu niet direct te springen om weer aan de anti-conceptie te gaan maar ik ben gegaan voor een simpel koperspiraal ZONDER hormonen.
Ik wordt dus wel ongesteld iedere maand maar kan niet zwanger raken.
Voor de duidelijkheid er zijn uitzonderingen waarin iemand alsnog zwanger kan worden maar heel eerlijk. Ik ben geen special snowflake. Ik ga ervan uit dat mijn spiraaltje gewoon werkt.
Hoe gaat dit in zijn werk?
Ok, dus ik wilde graag een spiraaltje. Ik meldde deze informatie aan mijn huisarts en ze vond het een goed idee. Ze bestelde een koperspiraaltje en ik moest deze zelf ophalen bij mijn apotheek. Vervolgens maakte we een afspraak en het beste moment schijnt blijkbaar te zijn als je net ongesteld bent geweest omdat alles van binnen dan wat weker is.
Ik kreeg te horen dat het wat pijnlijk kon zijn maar prima te doen. Pop een paracetamol. Zorg verder voor een kruikje thuis, doe een maandverbandje in en draag een comfortabele broek. Fine.
Ik zat daar redelijk gestrest. Sorry. Het is niet dat ik heel ontspannen erin stapte en als jij dat wel kunt, applaus.
Dan krijg je het hele riedeltje. Ga lekker liggen, eendenbek erin en open. Adem rustig en probeer te ontspannen.
Nu moet ik zeggen dat ik een super aardige huisarts heb. Ze kent mij, ik ken haar, we kunnen goed praten en eigenlijk neemt ze mij altijd serieus. We hebben een prima band. Ik vertrouw haar en dat is belangrijk in deze.
Ze bracht een dun huisje in en vertelde mij dat ze het “klemmetje” op de baarmoedermond zou zetten zodat ze kan meten hoever het spiraaltje erin kan.
Dit klemmetje is het naarste moment. We kunnen vaststellen dat je baarmoederhals gewoon dun vlees is van binnen waar een “klem” op gezet wordt. Zie het als een wasknijper op je vinger maar dan een metalen klem met tandjes van binnen.
Daar ging het mis. De klem ging erop en na de scherpe pijn voelde ik mijn bloeddruk dalen. Ik zou flauwvallen en dit was niet het moment dat het mogelijk was.
Ik gaf het zo snel mogelijk aan zodat ze de klem los kon maken. Flauwvallen met een klem op je baarmoeder is voor de arts niet handig en je kunt jezelf verwonden.
En daar ging ik. Ik viel flauw. Heel vervelend en heel pijnlijk.
Toen ik bijkwam vol koud zweet, niet lekker en excuses aanbieden vertelde ze dat ik mijzelf geen zorgen moest maken. Ik kreeg een koekje, wat ranja en dan zouden we het nogmaals proberen.
Ze had vaker dames die flauwvielen. Deze pijn is een lastig uit te leggen soort pijn. Je lichaam is een wonderlijk iets. Op het moment dat je daar die pijn voelt diep van binnen, probeert je lijf direct de pijn daar op te lossen, je bloed stroomt er snel naar toe en vandaar dat je flauw kunt vallen. Zeker als je zoals ik een lage bloeddruk hebt.
Mijn huisarts zet een spiraaltje daarom bijna altijd aan het einde van de dag. De laatste patiënt, zodat ze haar tijd kan nemen voor iedere vrouw. We besloten nog een poging te wagen nu ik zou weten hoe de pijn zou voelen, ik zou proberen hier doorheen te ademen met haar terwijl ze hem snel zou zetten.
Zo gezegd, zo gedaan. Opnieuw alles erin, opnieuw de klem op mijn baarmoeder, opnieuw de scherpe pijn en OPNIEUW voelde ik mijn bloeddruk dalen. Ik gaf wederom aan dat ik niet lekker werd maar ook dat ik probeerde het te onderdrukken. Ik ademende zo rustig mogelijk met een vochtige doek in mijn nek. Ik vroeg of ze alsjeblieft op wilde schieten omdat ik het niet lang zou vol houden. Tranen in mijn ogen en met de paniek al in mijn keel…
Op het moment dat ze riep dat ze riep dat ze het spiraaltje erin had…viel ik flauw.
De nazorg was prima, nog wat ranja en een kort gesprek. Ik vertelde haar dat het zetten van het spiraaltje mij enorm was tegen gevallen. Dat de pijn heftiger was dan wordt gezegd of vermeld.
Nu is dit uiteraard persoonlijk maar ik ken mijzelf niet als iemand met een lage pijngrens. Ik ben bevallen, ik heb een keizersnede gehad, een abortus….ik kan wel iets hebben. Ik kreeg te horen dat een spiraaltje veelal pijnlijker is dan mensen denken maar dat ze dat niet beamen om mensen niet banger te maken dan nodig.
Daarnaast hebben sommige dames echt nergens last van, er is niets wat aan kan geven wie er wel of geen last van gaat krijgen.
Ik had sterkere pijnstillers genomen als ik deze informatie had gehad. Twee keer Aleve Feminax om mee te beginnen in plaats van een paracetamol.
Ik kreeg een kaartje mee met haar naam en de datum dat hij eruit mag of vervangen kan worden en we zouden nog eens een vervolg afspraak plannen om te kijken of hij goed zat en niet uitzakt.
Trouwens shame on me. Door alles wat er is gebeurd het afgelopen jaar zijn we nooit meer aan die controle toegekomen. Ik begreep wel zolang ik “normaal” bloed en niet extreme pijnen heb ik alles prima.
Ik heb verder nooit een rekening gehad voor mijn koper spiraal. Volgens mij heeft de verzekering hem compleet vergoed.
Hier kun je zien hoe een koperspiraal wordt ingebracht.
Nazorg.
Ieder lijf is anders. Je kunt soms nog weken bloeden en buikpijn hebben na het zetten. Volgens mij heb ik persoonlijk nog vol twee weken gebloed en pijn gehad. Dit begon met een paar druppels tot enkele dagen erna vol ongesteld. Het is logisch aangezien ze een klem op je baarmoeder zetten en vervolgens erin “roeren” De baarmoeder is beschadigd en geïrriteerd na alles. Die moet helen en wennen aan de nieuwe situatie voor beide.
Nu heb ik mijn spiraaltje ruim een jaar en ben ik achter wat andere dingen gekomen.
- Ik was normaal gesproken licht ongesteld. Bijna geen bloed. Het was twee dagen en dan was ik klaar. Nu is dat niet meer zo. Nu bloed ik hevig drie a vier dagen.
- Pre spiraaltje had ik zo goed als geen pijn. Ik voelde het op de dag dat ik het zou worden en dan was het even drie keer ademen. Met spiraaltje is het op de dag zelf zwaar en dan heb ik twee dagen pijnstillers nodig om erdoor te komen. Ik heb ook meer rugpijn.
- PMS is heftiger. Laten we wel zijn, die is voor niemand leuk.
- Ik zit prima op een schema, ik ben regelmatiger geworden wat fijn is.
Zou ik het aanraden of nog eens doen?
Dit is lastig. Luister, ik ben zo blij dat ik mij de komende vijf jaar niet meer zorgen hoef te maken om zwanger worden. In principe kan dat alleen als ik het wil en het spiraaltje laat verwijderen (wat trouwens wel heel simpel schijnt te zijn) Ik ben ook blij dat ik geen extra hormonen meer in mijn lijf pomp.
Al die zorgen die wegvallen, is heerlijk. Zeker als je niet perse een persoon bent die braaf iedere dag de pil slikt en dat wel eens kon vergeten. Geen stress meer om een vergeten pil of de morning after pil moeten halen.
Ik weet niet of ik hem nog eens zou laten zetten. De ervaring zelf vond ik enorm naar en de bijwerkingen voor mij zijn niet niets. Iedere maand heb ik last van de bijwerkingen. Het is een groot verschil van pre spiraal met weinig bloed en bijna geen pijn naar de huidige stand van zaken. Het niet zwanger worden is prettig maar iedere maand zo met je lijf om te moeten gaan is heftig. Ik weet dat ik hierin verwend ben omdat ik voor het spiraaltje zo weinig last had. Er zijn vrouwen die iedere maand zoveel pijn hebben dat het spiraaltje juist verlichting bied.
Ik ken vrouwen nu die dezelfde ervaringen hebben gehad met het spiraaltje laten zetten zoals ik, inclusief flauwvallen, maar ik ken ook vrouwen die het “niet prettig” vonden en dolgelukkig zijn met hun beslissing.
Ik heb veel twijfels maar ik vermoed dat dit een kwestie gaat zijn van hoe sta ik erin op dat moment zelf. Zoals ik het nu zie ga ik het spiraaltje over een aantal jaren eruit halen en dan ga ik een tijdje zonder het leven door. Mocht ik uiteindelijk toch mijzelf onveilig voelen dan zal ik hem er misschien weer in laten zetten, of kijken naar een andere methode.
Reacties zijn gesloten.