Bijna twee maanden verder. Elke dag was een nieuwe dag waarin de zon weer vrolijk scheen, hoe boos ik er ook op was. Ik had pijn, ik verdronk bijna..waarom ging de wereld toch door?
Je zou zeggen dat ik na 32 jaar begreep hoe het zat. Ik had wat langer nodig om eindelijk eens in te zien hoe deze pijn werkt. Hoe ik het ervaar. Ik ging voor het eerst bewust echt door de pijn heen.
Wat leerde ik?
Het bijzondere van een gebroken hart is de kracht. Je hart breekt nooit helemaal. Hoeveel pijn je ook hebt, uiteindelijk wordt de pijn minder, heel je en leer je een nieuw ritme.
Het enige wat echt kapot gaat is je ego. Je dromen. Jouw beeld van hoe je de toekomst had gezien samen. Een stukje identiteit die je uit de relatie haalde. Daarom voelt het alsof je wereld instort.