€1000 voor de zorg

Een mooie belofte.

De thuiszorg wordt bestempeld als een vitale tak van de zorg in Nederland.

Je hebt mijn tak van huishoudelijk thuiszorg en de verzorgende tak van thuiszorg. Sommige noemen het plat gezegd “de hulp en de zorg.”

Samen met onze fantastische collega’s van het zorgende team zorgen wij ervoor dat de verzorgingstehuizen in Nederland leger blijver. Deze twee takken van thuiszorg gecombineerd maakt namelijk dat mensen veilig thuis kunnen blijven wonen. Dit effect werkt door want hiermee ontlasten we ook weer onze collega’s die werken in verzorgingstehuizen.

Onze collega’s komen bij de cliënten thuis, wassen ze of helpen ze met steunkousen of wondverzorging en vertrekken dan weer. Wij nemen het dan de komende uren over.

Wij zijn nodig om bepaalde risicogroepen nu te beschermen en taken buiten de deur vol over te nemen. Op die manier wordt het contact met de buitenwereld en daardoor het risico op besmetting met Covid minder. Daarnaast begeleiden wij de mensen mentaal door het virus en houden we ze bezig. Wij doen niet alleen de boodschappen maar verschonen ook de bedden en het sanitair, wij doen de was en wij zorgen dat de mensen een sociaal moment hebben.

De regering heeft besloten dat onze zorgende collega’s wel recht hebben op €1000 maar wij als huishoudelijke tak niet.

Dit is een klap in ons gezicht. Ik kan het niet anders zeggen. Wij zijn langer actief met de cliënten bezig, geven net zo hard onze vakanties op en werken keihard door om iedereen te ondersteunen.

Toch lijken wij minder waardevol te zijn.

Lees “€1000 voor de zorg” verder

Een woensdag, een client

De thuiszorg. De hulp. Mensen hebben er vaak een ander beeld bij dan wat het werk eigenlijk inhoud bij een goede hulp. Wij ondersteunen mensen niet alleen bij een huishouden en we begeleiden niet alleen ouderen.

Wij begeleiden ieder die ondersteuning nodig heeft in een huishouden die dit fysiek niet goed zelf meer kan.

Het gros bestaat uit ouderen. Wij zijn de mensen die ervoor zorgen dat onze cliënten zo lang mogelijk zelfstandig kunnen wonen voordat ze komen te overlijden of naar een zorginstelling gaan.

Dan hebben we nog een scala aan cliënten die door een ziektebeeld niet compleet zelfstandig een huishouden kunnen draaien. Een kleine greep uit wat dit kan inhouden: mensen met bijvoorbeeld MS, mensen met slecht zicht, mensen die slecht ter been zijn, een verlamming hebben, mensen die een operatie achter de boeg hebben en tijdelijke ondersteuning nodig hebben. Het lijstje kan behoorlijk doorgaan.

Ik heb altijd de visie gehad dat ik iemand wil begeleiden zoals ik een familielid zou ondersteunen. Die warmte, dat begrip en de helpende hand.

Mijn werk is iedere dag anders. Dat krijg je als je zo intiem met mensen werkt. Er kan altijd van alles gebeuren in iemands leven en daar zul je altijd vlot op in moeten kunnen springen.

Door Covid is de thuiszorg belangrijker dan ooit geworden. Immers zorgen wij er nu voor dat deze risico doelgroepen zoveel mogelijk geïsoleerd blijven van de buitenwereld, en houden we de verzorgingscentra leger.

Daar zit ook een keerzijde aan. Door ze te beschermen, zijn wij in sommige treurige gevallen nog het enige contactpunt met de buitenwereld. Ook zijn veel van mijn collega’s en ik bang. We zijn bang om juist het virus door te verspreiden naar de risico doelgroep met alle gevolgen van dien.

Veel van onze cliënten zijn op dit moment bang en geïsoleerd. Daardoor zien sommige mensen het leven niet meer zitten. Onze taak is nu ook om deze mensen hierin te begeleiden.

Daarnaast hebben we op dit moment een groot tekort aan personeel. Zodra wij snotteren moeten wij ons werk staken en ons laten testen, maar niet alle mensen krijgen invallers. Die zijn er immers niet. Zo kan een client in het ergste geval twee weken alleen thuis zitten in isolatie.

Op dit moment in de thuiszorg werken, is werken onder constante druk.

Gelukkig werken mijn collega’s en ik niet zomaar in dit vakgebied. Dit doen wij omdat we mensen willen helpen, gelukkig maken veel leuke cliënten het werk ook absoluut de moeite waard. Want laten we eerlijk zijn, voor het salaris hoef je het niet te doen.

Laat ik eens een woensdag ochtend erbij pakken.

Pak jij ondertussen een kopje koffie of thee erbij.

Lees “Een woensdag, een client” verder

Een paniek aanval en een Corona test. #1

Mijn dochter van 12 jaar heeft vorige week maandag haar nek verrekt. De dagen erna had ze een snotneus en begon ze te kuchen. Het was afdoende om haar naar huis te sturen vanaf school. Ze knapte vrij snel op met soms nog een kuch. Een simpel koutje gevat. Het najaar komt eraan.

De dinsdag na die week begon ik ineens te snuffen. Vervelend maar nog prima te doen. Ik was niet aan het hoesten, niet echt een snotneus. Nog steeds prima, ik werk veel buiten tegenwoordig dus ik zal wel op de tocht hebben gestaan. Ik ben niet zo moeilijk, het weer gaat alle kanten op, ik doe alles op de fiets. Een warme douche met een aspirine, komt wel goed.

Woensdagmiddag kreeg ik een mailtje vanuit mijn werk waar ik niet zo down mee was. Thuiszorg krijgt geen spoed testen meer.

Raad eens wat er vervolgens gebeurde?

Lees “Een paniek aanval en een Corona test. #1” verder

Thuiszorg en Corona

Ik werk in de zorg. De thuiszorg. Soms worden wij ook wel eens “de hulp” genoemd. Voor het eerst sinds de uitbraak van het Corona virus maak ik mij zorgen. Wat bijzonder is, want veel cliënten van mij maken zich geen zorgen.

“Als ik ga dan is het mijn tijd. Mijn grootste angst is om alleen te moeten gaan”

Terwijl de wereld zich druk maakt om het virus en de ouderen, maken mijn cliënten (gemiddeld 70+ jaar ) zich druk om hele andere dingen. Om alles alleen door te moeten maken. Om in de laatste momenten als paria gezien te worden.

“Niet naar opa en oma want ze zouden ziek kunnen worden” Ik kan je melden dat veel van mijn cliënten al onderliggende problematieken hebben. Sommige zijn al terminaal. Straks zijn ze ook nog eens alleen terminaal.

Lees “Thuiszorg en Corona” verder